باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت

حادثه ی پلاسکو غمِ بزرگی بود بر دلِ ایران اولاش امید زنده پیدا کردنشون رو داشتم زیاااااد ولی الان با گذشت هفتادو دو ساعت...پیکرشونم پیدا نکردن... اونا تو اوج مظلومیت شهید شدن...این خیلی دردناکه آتش نشانا حقوق خوبی ندارن حتی سختی کارم بهشون تعلق نمیگیره... تقریبا همشونم از قشر ضعیف جامعه هستن فکر این باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...

تا حالا تو زندگیتون حس کردین تو یه بیراهه هستین ؟ و تنها کار ادامه دادن این راهه که شاید یه روزی به یه غایت خوب برسه؟ حس خوبی نیست من تو یه بیراهه قدم میزنم...بیراهه ای که خیلی چیز ها دست به دست هم داد تا من گرفتارش شم... حالا تو این بیراهه رسیدم به یه دوراهی یا شایدم بیشتر از دوراه ... که در سردرگم باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...

خسته ام از بس دنبال ردپاهایت دویدم و نرسیدم حالا نه من ونه روزگار  دیگر پایی برا ی دویدن نداریم عزیز من توبرو بگذار پایان قصه ی ماهم تلخ باشد مثل تمام قصه های عاشقانه نترس تعبیرم از این قصه تلخ نمی شود به همه می گویم شاید قسمت هم نبودیم اما این را بدان من از این قسمتی که آدم هارا برای لحظه ای عاشق ش باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...

پریا کهندلِ عزیز... معروف به "کهن" امروز بعد از مدتها سخنرانی ات در پاریس را دیدم ...یادم می آید سال گذشته وقتی شنیدم به گروه مجاهدین یا به اصطلاح خودمان منافقین پیوستی به شدت بهت زده شدم  یاد نقاشیهایت افتادم از چهره ی همکلاسیهایت گرفته تا معلم ها  یاد آن روزی که داشتی در کلاس میرقصیدی آقای جلالی آ باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...